گلزار زندگى
دل را زبيخودى سر از خود رميدن است
جان را هواى از قفس تن پريدن است
از بيم مرگ نيست كه سر دادهام فغان
بانگ جرس زشوق به منزل رسيدن است
دستم نمىرسد كه دل از سينه بركنم
بارى علاج شوق، گريبان دريدن است
شامم سيهتر است زگيسوى سركشت
خورشيد من برآى كه وقت دميدن است
سوى تو اى خلاصه گلزار زندگى
مرغ نگه در آرزوى پر كشيدن است
بگرفته آب و رنگ زفيض حضور تو
هرگل در اين چمن كه سزاوار ديدن است
با اهل درد شرح غم خود نمىكنم
تقدير قصه دل من ناشنيدن است
آن را كه لب به جام هوس گشت آشنا
روزى «امين» سزا لب حسرت گزيدن است
آيت الله خامنه‌اى(مدظله العالی)
نظرات شما عزیزان:
نوشته شده توسط غلامرضا بحرینی در سه شنبه 10 آبان 1390برچسب:شعر آيت الله خامنه‌اى(مدظله العالی), |
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت: